Documentaire synopsis  |  english
Fotograaf Eddy de Jongh (1920-2002) verwierf in de jaren zeventig en tachtig enige bekendheid dankzij zijn onopgesmukte portretten van prominenten als Mies Bouwman, Joop den Uyl, Johan Cruyff, Simon Wiesenthal en Dr. Spock. Vrij Nederland publiceerde zijn foto's bij de interviews van Bibeb, het NOS Journaal toonde zijn portretten achter de nieuwslezer.

Als kind reisde regisseur David de Jongh vaak mee met zijn vader. Als Eddy in 2002 overlijdt, gaat David op zoek naar de verhalen die zijn vader gedurende zijn leven zorgvuldig verborgen had gehouden. In zijn vaders archief ontdekt David een schatkamer aan vergeten reportage-fotografie uit de jaren vijftig en zestig. Ook achterhaalt hij het verhaal hoe Eddy als enige van zijn joodse gezin op miraculeuze wijze de Tweede Wereldoorlog overleefde.

Foto-Eddy laat zien hoe 'overlever' Eddy de Jongh zich, mede dankzij de fotografie, na zijn traumatische ervaringen staande wist te houden. In zijn foto's en leven creëerde hij een wereld vol humor, avontuur en schoonheid. Tegelijkertijd werd zijn leven en werk overschaduwd door conflicten, faillissementen, verbroken relaties en verslavingen. Van die schaduwzijde ondervonden niet alleen Eddy zelf, maar ook zijn vijf vrouwen en zes kinderen de gevolgen.

Biografie Eddy de Jongh
Fotograaf Eddy de Jongh, geboren in 1920 als zoon van een joodse textielhandelaar, overleefde als enige van zijn gezin de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog erfde hij de zaak van zijn vader, maar ging in 1953 failliet. Via Magnum-fotograaf en vriend Kryn Taconis kwam hij in aanraking met de fotografie. Na een gezamenlijke reis door Zuid-Italië kocht Eddy een Rolleicord. Vervolgens wendde hij zich tot de toen beroemde fotografen Ad Windig, Carel Blazer en Paul Huf voor advies, maar leerde het vak in de praktijk.

In 1955 ontmoette hij de journalist Tom Pauka. Samen maakten ze jarenlang reportages voor tijdschriften als 'Vizier', 'Eva' , 'Vrij Nederland', en het dagblad 'Het Parool'. In dezelfde periode maakte hij sportfoto's bij artikelen van Eddy van Opzeeland en Wim Koesen.

In de jaren zestig en zeventig bleef Eddy met verschillende journalisten voor dag- en weekbladen werken. Zo maakte hij met Igor Cornelissen reportages over de Praagse Lente en de Anjerrevolutie in Portugal. Geleidelijk maakte het hectische reportagewerk plaats voor portretfotografie. Tot begin jaren tachtig maakte hij (zwart-wit) portretten voor Vrij Nederland, o.m. bij de interviews van Bibeb. Van begin jaren zeventig tot 1990 maakte hij portretten in kleur ten behoeve van het NOS Journaal.

Zijn privéleven werd gekenmerkt door een opeenvolging van huwelijken en een fors gebruik van de fles. Uit drie van de vijf huwelijken kreeg hij in totaal zes kinderen. Hij overleed in 2002 in Den Haag.

Biografie David de Jongh
David de Jongh (1967) debuteerde in de Nederlandse media als nieuwslezer bij het ANP in 1993. Hij volgde een stage bij cameraman/ filmmaker Frans Bromet. In daarop volgende jaren maakte hij reportages en documentaires bij Amsterdamse lokale televisieomroepen. Als radiomaker maakte hij programma's bij o.m. de IKON en VPRO.

Zijn eerste lange film, een portret van zijn leermeester Frans Bromet, ging in première tijdens het IDFA 2008. Daarna volgde een documentaire over Otto Frank, de vader van Anne, (Nederlands Filmfestival 2010).